Bir Nefes İstanbul * Aret Vartanyan

Sevgili Kontesce'm ile yaptığımız takas sonucunda kütüphaneme katılan bir kitap: 'Bir Nefes İstanbul'
Aret Vartanyan'ın okuduğum ikinci kitabı oldu. İlki 'Bir Yüz Bin İnsan'dı. Paylaşımım burada.
İstanbul'dan gönüllü göçümüzün ilk aylarında özellikle istedim bu kitabı okumayı. İsmi beni çekti kendine, belki uzaklardan bir nefes de ben çekerim İstanbul'dan diye:) 

Bu arada fincan sevgili Nathalie'nin hediyesiydi. Tekrar hatırlamak isterseniz buraya lütfen:)

BİR NEFES İSTANBUL

Yazarı: Aret VARTANYAN

Yayın Hakları: Goa Yayıncılık

-  2009

-   399 sayfa

Yazar Hakkında Bilgi= http://www.aretvartanyan.com/

Kitaptan Alıntılar;

        * … gurbette martı seslerini özlediğim

         Her mevsim çiçeklerinden bir buketsin rengarenk

                                      Fahir Atakoğlu

         * … Yaralı güzel şehrim.

                                      Yonca Ebüzziya

         * Beyaz köpüklü dalgaları, gümüş martılarıyla, bir şiirdi şehir, bir şarkıydı nihavent makamında, güneş kaşaneler yaratırken camlardan, bir kadının suya değiyordu ayakları, takalar geçiyordu allı yeşilli, bir yaşlı çınar yapraklarıyla dokunuyordu şehre, ki sadece semtini sevmek bile şehrin, ömre bedeldi!

         Adalar’ın yasemin kokulu iskelelerinden vapurlar kalkıyordu. Şehrin has ahalisi kırgın gönüllerle terk ederken şehri, köylerinden, kasabalarından sökülüp göç edenler, gaz tenekelerinde yetiştirdikleri fesleğenlerini, iç zenginlikleriyle birlikte yörelerinde bırakıp, kızgın ve hoyrat geliyorlardı şehre.

         1000 yılın madamları, mösyöleri, hanımefendileri, beyefendileri, yer değiştiriyorlardı, yeni gelenlerle. Şehrin dokusu, kokusu tarzı değişiyordu.

         Kız da değişiyordu zaman içinde, başka şehirlere sevdalanıp, başka şehirlerde ihanet ediyordu kendi masalına. Şehir de değişiyordu, durmadan değişiyordu tıpkı bağrına bastığı yaşamlar gibi sert, hoyrat, kızgın, kıskanç da oluyordu; sevecen, cömert, nazik ve şefkatli de! Çok yüzlü, çok taraflıydı, serseriydi, masumdu, alçaktı, kahpeydi, ihtiyar ve bezgindi, köhneydi; her an yeniden doğuyordu, genç ve umutluydu, cevvaldi, inanılmaz güzel, inanılmaz çirkin, inanılmaz değişkendi, şehir.

         Kız yoruldu şehirden. Sonra bir gün ince uzun minarelerin ardında güneş kızıla boyamışken ufku, denize doğru kanat çırptığını gördü beyaz bir kuşun. Yorgun gönlü bilgi; ne sadece büyülü bir masal, ne sadece bir rüya, ne bir şiir ne de bir şarkıydı İstanbul. İstanbul, bir karasevdayı vazgeçilmesi mümkün olmayan.

                                               Ayşe Kulin

* Barbaros Şansal’ın yazısı pek güzel.

         * Alabildiğine uzun, geniş İstanbul. Denizi hiç görmemiş sakinlierinin olduğu semtleriyle de İstanbul, İstanbul. Sadece Haliç’i, Boğaz’ı değil…. İzmit’e kadar uzanmış bir şehir… Bitmeyecek. Bu keşif hiç bitmeyecek. Bu soluk hiç bitmeyecek. Bu kadar ayrdır, bu kadar yıldır içime çektiğim sadece bir nefes İstanbul.

^-^ KEDİLER ^-^

* Mutluyum, huzurluyum, yanımdan geçen kediye gülümseyerek yürüyorum.

* Kucağımdaki küçük sevimli kedinin, kaplana dönüştüğü izlemeyi seviyorum.

         Yazım-Basım Hataları-

         * Sf/112

         Elimdekiler verip,…

         * Sf/125

         … onun yakışıklı bir fotografımı çekmemi istedi.

         * Sf/129

         … anacaddeye doğru…

         * Sf/145

         1. prg. anlam bütünlüğü yok.

         * Sf/150

         Şu anda kadar…

         * Sf/154

         … yoksa geçekten yazışmaların…

         * Sf/163

         Fincanımı, ekmeği mi alıp yeniden teras.

         * Sf/166

         … iyi niyet yaklaşımıyla verebildiğimi kadar bilgiyi veriyoruz.

         * Sf/168

         … sahibi ile görünmenin… (görüşmenin olacak)

         * Sf/183

         İkimiz de adım adım hormonlarımızın kontrolüne geçiyorum.

         * Sf/197

         Adem bir başlangıç Sonra onlara da…

         * Sf/214

         Nelerle karşılaştığımız bilsen.

         * Sf/219

         Benim anlatmak tamamen abesle iştigal olurdu.

         * Sf/237

         O da kendi dostları, için bu işin içine girdi.

         * Sf/239

         … farkları yok Ne Sedat’ın ne de Ömer’in.

         * Sf/262

         Projeyi anlattım insanlar için de belki de en iyi anlayan o oldu diyebiliyorum.

         * Sf/260

         Metin ile Neslihan’da tamam dedi. Ancak Metin, Neslihan ile görüştükçe kendini kötü hissettiğini söyleyerek affını rica etti.

         Sf/281

         Neslihan’ın işi çıktığı için gelemeyeceğini söylediğini öğreniyorum, ki Zeynep kulağıma aslında Neslihan’ın Metin’le birlikte vakit geçirmemek için gelmediğini söyleyene kadar.

         * Sf/290

         Ve kurdeleler bağlarsın ağaçlar.

         * Sf/319

         … buna ihtiyacı yok (cümle sonunda nokta konulmamış)

         * Sf/336

         … kadının aldatma nedenleri, erkeğin aldatma nedenlerinden saha sağlam.

                                                     Okuduğum tarih: 24 Şubat 2013

SON SÖZ –

Bu kez seninle İstanbulu ve İstanbuldaki seni, beni yaşıyoruz. Yolculuğumuzun tanıkları var bu defa. İstanbullular ve İstanbulda yaşayanlar... Zengini, yoksulu, Kürdü, Alevisi, muhafazakârı marjinali, Ermenisi, Rumu, Musevisi... Onlarca renk, onlarca doku... Bu satırlar, bazılarının ütopya dediğinin küçük bir yansımasının, umudunun romanını yaratıyor. Birarada yaşayabilmenin hikâyesini... İstanbulun sokaklarına karışırken senin, benim, yaşamlarımızın, aşklarımızın, içimizde kalanların, hayallerimizin, korkularımızın, umutlarımızın, yalnızlığımızın, hayat koşuşturmamızın, yeni binyılın insanlarının gel-gitlerinin arasında dolaşıyoruz. İstanbul, Türkiye, dünya, "sen"sin, "ben"im, "biz"iz... İnandığım tek gerçek bu.
İstanbul öyle bir şehir ki; hiçbir kitap seni bu şehir kadar besleyemeyecek, hiçbir müzik ruhunu bu kadar dolduramayacak, hiçbir öğreti sana bu kadar yakın gerçek (çi) gelemeyecek, hiçbir koku bu kadar zihninde yer edemeyecek... Ben sadece bir nefes çektim içime dolu dolu... Şimdi o nefesi, sayfalara bırakıp, seninle paylaşıyorum...