İsrafil'in Aynası ve Eldivenler, Hikayeler

Geçen gün, aynı gün içinde bitirdiğim iki kitabı paylaşmak istiyorum.

*** İlki sevgili asabibakire'nin bana sürpriz yapıp gönderdiği İsrafil'in Aynası.
Sevgili Mehtapcığım  anneciğinle ve seninle aynı duyguları paylaşıyorum, ben de çok beğenerek okudum^-^
Yazarı tanımama ve bu güzel kitabı okumama vesile olduğun için de sana çok çok teşekkür ediyorum.

İSRAFİLİN AYNASI

Yazarı: Şebnem PİŞKİN

Yayın Hakları: Astrea Kitap

www.astreakitap.com

www.creakitap.com

     -         1.Baskı Ocak 2009

-         133 sf.

Türü: Roman – Fantastik

Kitaptan Alıntılar,

* Hissini değil aklını, aklını değil vicdanını, vicdanını değil idrakını kullan. Bunlardan sırasıyla geçmeye çalış. Unutma, kemalin tek kelamı sevgidedir.

* Sesi müzik gibi, sanki içinde bir yerlerde bir lir var ve o konuştukça sözleri lirin tellerine dokunuyor, sesi müzik olup kulaklara öylece ulaşıyor.

* Yeryüzünde hiçbir mahlukat yoktur ki insan gibi şeklen elife benzesin.

Gerçekten de insan dışındaki tüm varlıklar ya sürünerek ya da yere yatay durarak yaşıyor. Oysa yalnızca insan iki ayağı üzerinde, dimdik, dosdoğru durabiliyor. Tıpkı elif gibi.

* Buna eşyanın ruhu diyeceğim. Varlığa bürünmüş her şeyin bir ruhu, bir hayatı vardır. Şu üzerinde yaşadığımız tüm yerküre nefes alır, yaşar ve yaşatır. Toprakta, havada, ateşte ve suda hayat vardır. Kulağını kapatıp can kulağını açarsan cansız dediğin ve akıl sahibi olmadığını ileri sürdüğün tüm varlıkların ve hatta eşyaların bile sana varlığını belli etmek için ölüleri uyandıracak çığlıklar attığını duyabilirsin.

* Yaradan biriyle bakıp diğeriyle görelim diye iki göz; biriyle duyup diğeriyle dinleyelim diye iki kulak; bir konuşup pek susalım diye ise bir ağız vermiştir…

Yazım-Basım Hatası

Sf/55

Kelimenin yanlış ayrılması

ren-

kli!

                                     Okuduğum tarih: 7 Ağustos 2012

Yazar Hakkında Bilgi= Şebnem Pişkin, 6 Ocak 1978 doğumludur. Marmara Üniversitesi İşletme bölümünden mezun olduktan sonra finans, otomotiv, bilişim, halkla ilişkiler ve otelcilik gibi farklı sektörlerde pazarlama ve satış alanında çalışmıştır.

Tutkusu olan yazarlık mesleğine 2006 yılında yayımlanan kişisel gelişim türündeki ilk kitabı Bir ile adım atan Şebnem Pişkin, Ağustos 2008’de Tuğra adlı romanıyla okurların karşısına çıkmıştır. İsrafil’in Aynası yazarın üçüncü kitabıdır.

İnternet ortamında yayın yapan çeşitli edebiyat dergileri için kısa öyküler ve denemeler de kaleme alan yazar, ayrıca bazı televizyon kanallarına dizi senaryoları da yazmaktadır.

ARKA KAPAK –

‘Elementtim öldüm, bir bitki oldum; bitkiydim öldüm, bir hayvan oldum, hayvanken öldüm, bir insan oldum.’

Ve ruh, yedi kat yukarı göklerdeki tahtını bırakır da aşağılara, hem de tam aşağılara inmeye gönüllü olur.

‘İsrafil’in Aynası’ ruhun ezelde başlamış olan serüveninin hikayesidir.

Ruh halden hale geçer, insan kisvesine bürünür ve Aşk’ı aramaya başlar. Yüce Yaratıcı bir nefes üfler, bir su damlası akar ve okyanuslara karışır. Bir kuş kanat çırpar ve dünyada yaşam başlar. Rüzgar, bulutu sürükler ve bulut gök kuşağının içinden geçer. Kırmızı bir damla düşer gökten, kan olup bedene girer.

İsrafil borusunu çalar ve tüm insanlar uyanır.

İsrafil’in Aynası, hayatta eğilip bükülmeden ‘elif’ gibi dosdoğru olmanın romanıdır.

*** İkinci kitap ise Murathan Mungan'ın 'Eldivenler, Hikayeler' isimli kitabı.

İki kitabın da kapak tasarımını çok beğendim.

Murathan Mungan'ı zaten çok severek okurum. Hele ki 'Şairin Romanı' okuma zevkinin doruğuna çıktığım romanıdır.

ELDİVENLER, HİKAYELER

Yazarı: Murathan MUNGAN

Yayın Hakları: Metis Yayınları

-         İlk Basım: Eylül, 2009

-         İkinci Basım: Ekim, 2009

-         159 sf.

ARKA KAPAK –

Kapak resmi Arzu Başaran tarafından Eldivenler, hikayeler için özel olarak yapılmıştır.

*** Kitaptaki hikayeler,

- Eldivenler

- Ansızın her şey

- Kaset

- Yaz gibisi var mı?

- Kötü adamla kötü kadının aşkı üzerine küçük bir film

- Krepen’in duvarı

- Islık

- Çarpışma

- Tabut

- Geçici kesinlikler

İçeriğindeki hikayelerden en çok ‘Geçici kesinlikler’den etkilendim.

Kitaptan Alıntılar,

* Kendine ayırdığı zamanı kimselere satmıyordu.

* İlk çocuğumuz doğduğunda –ki yengeç burcu olması beni sevindirmişti.

* Hayatının gölgeli yanları…

* Çocuklar acımasız ve zalimdirler; her şeyi çabuk görür ve çıplak bir dille hemen söylerler, dili giydirmeyi sonradan öğrenir insan.

* Ona, ilk romanını imzalatmıştım; ‘sizi ilk bununla tanıdım,’ dedim.

‘Doğru bir başlangıç,’ dedi. ‘Ben de ilk bunu yazmıştım.’

* Aşıkken kalbiyle görür kadınlar. Tutkusu dindikten sonra duygusunu güven altına alan kadınların zekası, zalimleşir, acımasızlaşır.

* … bazı suskunlukların kelimeler emanet edilemeyeceğini bilenlerdenim.

* Hayat dediğin ince sicim binlerce bağ.

* İçinde ta derinde kopan bir telin yankısı bütün ömrüne dağılmış.

* Biri ne zaman aşık olsa, bütün meyhanelerde Deniz Kızı Eftelya.

^-^ KEDİLER ^-^

* Kadınların yaşının da, kediler gibi, yediyle çarpılması gerektiğini söyleyenler, ne doğru söylemişler’

* Sokak sessiz, kimsecikler geçmiyor, kediler bile görünmüyor ortalıkta.

* Odanın bir köşesine çapraz olarak yerleştirilmiş ekose kumaş kaplı yumuşacık koltuğunda, tahtına kurulmuş bir kral gibi oturan Peynir’le göz göze geliyoruz bir an. Evin içindeki varlığıma alışmış, gülümser gibi mırıldıyor.

* Bazen uzun süre gömüldüğü koltuğunda gerinerek ayaklanan Peynir, patilerinin ağırlığını sezdirmeyen usul adımlarıyla gelir, yatağın üzerinde bir-iki dolanıp ayakucuna yerleşirdi.

Doğrulup ayakucuna baktığında kimsenin olmadığını görüyor, hemen dönüp Peynir’in koltuğuna bakıyor. İleri doğru uzattığı patileriyle koltuğun azıcık öne taşan minderine tırnaklarını hafifçe geçirmiş, kısılmış bakışlarla uykuya direniyor Peynir olduğu yerde.

* Tam bir güven içinde kendisini sahibinin kollarına emanet eden bir kedi mırıldıyor.

* O, sabitlenmiş gözlerle televizyona bakarken, Peynir de onun üzüntüsünü hafifletmek ister gibi en sevimli haliyle nemli, pembe burnunun çevresindeki tüyleri havayı koklar gibi oynatarak kısık gözlerle onu seyrediyor. Orada yaralı bir kuşun kanadı gibi duran eli havalanıp Peynir’in sırtına konuyor, alışkın hareketlerle hafif hafif tüylerini okşuyor onun, kulaklarını kaşıyor.

* Az sonra odanın loşluğunda olanca beyazlığıyla iri bir leke gibi parlayan Peynir çıkageliyor, ya yatağın ayakucuna ilişip kıvrılıyor ya ekose desenli koltuğundaki yerini alıyor. Benim Özlem için ne kadar üzüldüğümü biliyor, hissediyor; ortak bir üzüntüyü paylaşıyormuşuz gibi halden anlayan mırıltılarla bana bakıp gözlerini kısıp açıyor.

        

                                    Okuduğum tarih: 07 Ağustos 2012