Kasım Sonu Aralık Başı Kitaplarım:)))

Biten ama biriken kitaplarımla sizlerleyim:)
Bir tanesi hariç kitapların isimleri kedili ^-^ D&R'dan kitap seçerken bilhassa kedili kitaplar tercih etmiştim.

*** İçeriğinde beni çok rahatsız eden anlatımlar vardı. Bahsi geçen yıllarda kedileri kısırlaştırmak pek yaygın olmadığından ve yazarın o zamanki yaşadığı çevreden dolayı doğan yavruların kimi zaman hepsini, kimi zaman bir kısmını boğmaları veya gömmeleri gibi... Ya da babasının tüm kedileri bir odaya kapatıp silahla öldürmesi gibi...

KEDİLERE DAİR
Yazarı: Doris LESSING
Çeviren: İnci Ötügen

Yayın Hakları: Metis Yayınları

(www.metiskitap.com)

-  İlk Basım: Aralık 2004

-   İkinci Basım: Kasım 2007

Türü: Anlatı

-   143 sayfa

Kitabın Orijinal Adı: On Cats

Kitaptan Alıntılar;

        * … Boomslang denilen çok kötü bir tür. Bu yılan bir dala, bir veranda direğine, yerden yüksek bir şeye dolanma adetindeydi ve onu rahatsız edenin yüzüne tükürürdü. Çoğu zaman göz hizasında bir yerlerde durur, tükürdüğünü kör ederdi.

        * … kelebek patili kedi ^-^

         * Yaprak böceği? 

Netten araştırdım ve bulduğum belgesel görüntülerini izlemek isterseniz buraya lütfen:) 

Yazım-Basım Hataları

* Sf/ 80

… evin yakınından kovaladı (cümle sonunda nokta yok!)

* Sf/ 107

… deği-ştirip (alt satıra geçerken kelimeyi yanlış bölme!)

                                     Okuduğum tarih: 24 Kasım 2012

Yazar Hakkında Bilgi= Doris Lessing, (Doris May Taylor) (d. 22 Ekim 1919 - Kermanşah, İran), Britanyalı yazar.

1919'da babasının bir bankanın yöneticiliğini yaptığı İran'da doğdu. Beş yaşında ailesiyle birlikte Rodezya (bugünkü adıyla Zimbabwe) sınırları içinde bulunan bir çiftliğe taşındı. Salisbury'de bir Katolik okulunda eğitim gördü. 14 yaşındayken ailesine isyan ederek okulu bıraktı ve sırasıyla hemşirelik, telefon operatörlüğü ve katibelik yaptı. 18 yaşında Rodezya parlamentosunda çalışmaya başladı ve ülkede ırkçılık-karşıtı bir sol partinin kurulmasında rol aldı. 1943'te sona eren ilk evliliğinin ardından Komünist Partisi'ne katıldı ve Alman siyasi eylemci Gottfried Lessing ile evlendi. 1949'da eşinden ve Rodezya'dan ayrılıp oğluyla birlikte Londra'ya geldi. O tarihten beri yaşamını profesyonel bir yazar olarak Londra'da sürdürüyor.

Lessing çok sayıda romanı ve kısa hikâyesinde, daha çok 20. yüzyılın toplumsal ve siyasi karmaşasına yakalanmış bireylerin yaşamlarını ele alıyor. Eserlerinin başlıca temalarının feminizm, cinsiyetler arası savaş ve bütünlük peşinde koşan bireyler olduğu söylenebilir. Lessing'in çoğunlukla Afrika'nın güneyinde ya da İngiltere'de geçen eserlerindeki solcu, bağımsızlığına son derece düşkün ve feminist kadın kahramanlar, tıpkı yazarları gibi, içinde yaşadıkları toplumların kültürel kısıtlamalarına karşı başkaldırıyor. En çok okunan ve en çok çevrilmiş romanı Altın Defter (1962), kadın hareketinin köşetaşlarından biri olarak görülüyor.

Türkçeye çevrilmiş eserleri arasında şunlar sayılabilir: 8. gezegen / argostaki kanopus arşivleri iv -çivi yazıları, altın defter 1/2-mitos yayınları, evlilikler -argostaki kanopus arşivleri- çivi yazıları, içinde yaşamayı seçtiğimiz hapishaneler- çitlembik yayınları, sirius deneyleri- çivi yazıları, tenimin altında (1919 - 1949)- dünya aktüel, cehenneme iniş için açıklama- öteki yayınları, evlenmeyen adamın hikâyesi- iletişim yayınları, gene aşk- can yayınları, mara ile dann- can yayınları, şikasta -argostaki kanopus arşivleri- çivi yazıları, türkü söylüyor otlar- can yayınları, terörist- afa yayınları, kedilere dair- metis yayınları

siyah madonna- ayrıntı yayınları, Beşinci Çocuk- afa yayınları,

11 Ekim 2007 günü Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanmıştır. Bu ödüle layık görülen en yaşlı kişidir.

ARKA KAPAK –

       Kedilere yakın yaşayan herkesin bildiği gibi onlar hakkında genelleme yapılamaz. Her biri apayrı karaktere sahip yaratıklardır kediler, basbayağı "birey"dirler. Has bir yazar olan Lessing de bunun gayet farkında olduğu için kedi ırkına bir güzelleme yazmak yerine, hayatına girmiş kedilerin hikayelerini, hiçbir süslemeye başvurmadan anlatmayı tercih ediyor. Ama bazı kedilerin güzelliğiyle büyülenmekten de kendini alamıyor: 

"Bej renkli, ... ön ayakların bitiminde gümüşe çalan patiler. Kenarları beyazla çerçevelenmiş olduğu için simli gibi duran kulaklar dikilip, öne arkaya oynardı; dinleyerek, algılayarak. ...Kuyruğu, ucu sanki diğer organlarının alamadığı mesajları alıyormuş gibi, bir başka boyutta oynardı. Hava kadar hafif, pür dikkat oturur, tüyleriyle, bıyıklarıyla, kulaklarıyla, bütün varlığıyla, bakar, işitir, hisseder, koklar, içine çekerdi. Eğer balık sudaki hareketin somutlaşmış, şekillenmiş haliyse, endamına bakılırsa kedi de hissedilmeyen havanın çizgiye dökülmüş ve biçimlenmiş hali.
Ah kedi; derdim, daha doğrusu tapardım: Güzeeeel kedi! Nefis kedi! Zarif kedi! İpek kedi! Tüylü baykuş gibi yumuşacık kedi, kelebek patili kedi, süslü kedi, inanılmaz kedi! Kedi, kedi, kedi, kedi."

*** Çok keyif alarak okudum. Kapak tasarımına da bayıldım ^-^

BERDUŞ KEDİLER KIRNAVALI

bir imge sarmalı

Yazarı: Atilla POLAT

Yayın Hakları: Gürer Yayınları

(www.gureryayinlari.com)

-  1. Baskı: Şubat 2010

-   128 sayfa

Kitaptan Alıntılar;

        * Mama miavvvvJ

        

        * Metnin bu satırında nerden bulalım nikah memurunu?

         * Karbon, yazarın kayınvalidesine beğendiremediği için taşınmaktan vazgeçtiği ‘Saray’ başlıklı öykü taslağına götürdü haramileri. Mutfağı İtalyanca, banyosu Osmanlıca, beyaz eşyaları Almanca, dijital malzemeleri Japonca, ahşap aksamı Fransızca ve halıları Farsça yazılmıştı buranın.

        

        * Senin makyaj yapman da kurgudur. Kendine başka değerler katıyorsun, bu da seni çekici kılıyor.

         * Edebiyatçıların bütün düşleri bilincin estetik süzgecine doğru akar, orada filtrelenirken imgeleme işleminden geçirilip yeniden kurgulanır.

        

        * Dillendirilmemiş sözcüklerime vefa borcumu ödercesine beş sayfa mektup yazdığımda, gönül ritmi grafiğimi çekmiştim.

         * Yüklem, öznenin alınyazısı mıdır? Büyük harfle başlamamış bir anınız oldu mu hiç? Ölen kelimeler imge alemine mi gider? Hayatını devrik cümlelerde geçirmiş öznelerin tövbesi kabul olur mu? Kimi metinlerde bazı sözcüklerin farklı yazı karakterleriyle ve koyu harflerle yazılması, kelimeler arasında ırkçılık ve milliyetçilik akımlarını doğurur mu?

        

        * (hapishanede) Ziyaretine gelen müritlerine, demir parmaklıkları gösterip,

         - Bu çubukları tırnak imi gibi düşünün, diye teselli veriyordu. Şu anda hayatım tırnak içinde yazılıyor.

* Cezaevine gönderildikten sonra İnsan Hakları Derneği’ne el altından yolladığı mektuplarda, gözaltı sorgularında daktilo kullanılması nedeniyle kafasına tuşlarla vurulan kelimelerin beyin travması riski altında bulunduğunu, bazen birkaç tuşun aynı anda sözcüğün üzerine üşüştüğünü ve anlam yitimine sebep olduklarını, bu durumun gizlenmesi için o sözcüklerin daksillenerek ortadan yok edildiğini, bildiriyordu. Ayrıca cezaevi tutanaklarında karbon kağıdı kullanılması sonucu tek tip metinler yaratılmaya çalışıldığından da şikayetçiydi.

        

        * Ani yapılan bir denetleme esnasında hüngür hüngür ağlayarak elinden düşürmediği yazım kılavuzunu müfettişlere gösterdi; tırnak içindeki kelimelerin de dışarıdakiler gibi sözlük hakları olması gerektiğini belirtti; cezaevi koşullarında özne yerine konmadığı için kendi imlasını yeterince yaşayamamaktan şikayetçi oldu.

* Bir an önce evlenmek için söz, nişan, düğün telaşı paragraflarını atlayıp hemen nikah sorularını yazmak istiyordum.

Müstakbel kayınvalidem:

-         Dur, dedi. Masallardaki gibi bir düğün isterim kızıma. Ayrıca başlığı da konuşmadık.

-         Ne başlığı, dedim. Kaldı mı bu devirde böyle adet?

-         Öykü başlığı canım. Kızımla bu öyküde oturmayı düşünmüyorsundur umarım.

-         Merak etme, evlenince Saray başlıklı öykümüz olacak.

        

        * Buraya kadar gelmişken atı ziyaret etmek istediğimi söyledim, onun için özel yapılmış tavlaya gittim. Beni görünce pis pis kişnemeye başladı,

         - Hangi motorlu taşıt attı seni buraya, diye sordu.

         Konuşmayı öğrenmiş olmasına sevindim. Bunu nasıl başardığını sordum. Gen testi için kendisinden kan alındığını, tahliller karışınca Fabl Atı pasaportu verildiğini, söyledi.

         * Senin öyküdeki rolün bitti, artık hakkında tek satır yazmak istemiyorum, hele hukuk diliyle bir şikayet dilekçesini öyküye dahil edip metni ağırlaştırmaya hiç niyetim yok, defol git, dedim.

         Adam sayfayı terk ederken, Uluslar arası Öykü Adalet Divanı’na başvuracağını, söyledi.

        

        * Herkesin cümle sayısı önceden belirlendiği için ne bir eksik, ne bir fazla, tam zamanında noktamız konulacaktır.

         * Nusret Hoca, aceleyle, paragrafı redaksiyon cihazına bağladı. Bütün matbaa personeli alarma geçirildi. Saatlerce açık tümce ameliyatı yapıldı. Radyolardan ‘Yoğun yazımdaki bir hasta için çok acele cümle akışına ihtiyaç vardır.’ Anonsları duyuldu. Ergani’deki akrabalar özel uçakla İstanbul’a getirtildi, dokuları uyuşanlardan ek ve bağlaç nakli yapıldı. Haber bültenleri Abdo’nun yoğun yazımda olduğunu duyurunca, edebiyatseverler matbaanın önünde toplanıp iç seslerini yazara duyurmaya çalıştılar. Deyimler ve atasözlerinden damıtılan hikmet tentürleriyle vücudunu ovdular, veciz sözlerin yan anlamlarını enjekte ettiler Abdo’ya. Fakat hiçbir çaba, redaksiyon cihazının ekranında kaymakta olan noktayı, virgüle çeviremedi.

        

        * İstanbul’a döndüğümde, eşim Hülya antrede kulağıma Antikacı Salih’in sayfalardır evine uğramadığını, Süslü Pakize’nin çok üzgün olduğunu ve içeride beni beklediğini söyledi.

         - Eyvah, dedim. Ben onu ortaokul arkadaşlarıyla birlikte hastanede unuttum!

         -Aşk olsun, dedi Hülya. İnsan bu yaştaki eşleri birbirinden ayırır mı? Pakize Hanıma neden diyalog vermedin? Kaç gündür yalnızlıktan kendini yedi bitirdi.

                                                     Okuduğum tarih: 28 Kasım 2012

Yazar Hakkında Bilgi= Veterimler Hekimi – Atilla Polat - Bediiatri Uzmanı – 1 Nisan dünyada ‘Mizah ve Şaka Günü’, Türkiye’de ayrıca ‘Nasreddin Hoca’yı Anma Günü’ olarak kutlanır. Nisanın son cumartesi günü ise ‘Dünya Veteriner Hekimleri Günü’dür

         Atilla Polat bu ayın ortasını bir gün geçe, 1967 tarihinde, Elazığın Karakoçan ilçesinde doğdu. Veteriner Hekimliği eğitimi aldı.

Üniversite yıllarında edebiyatla girdiği yasak ilişki iki-üç öyküsü oldu. Öykülerini kağıtlara sarıp sarmaladı, dergi avlularına bıraktı; sahiplenen çıkmayınca hiçbiri yaşamadı.

Bu travmadan kurtulmak için ‘Erken Öykü Ölümleri’ ve ‘Prematüre Öyküler’ konusunda başlattığı bilimsel çalışmalar sonucunda dünyada ilk kez ‘Mürekkep Uyuşmazlığı’nı teşhis etti, sorunun giderilmesine yönelik geliştirdiği özel antikor imgesiyle veteriner hekimliğinin temellerini attı. Ütopya Veteriner Kliniği’ni kurdu, hayal kahramanlarının sağlık ve estetik sorunlarıyla ilgilendi.

Kişisel web sitesinde (www.atillapolat.com) mizah edebiyatıyla evcilik oynarken Nursel Duruel’e yakalandı. Durel, ‘Bu işi mürekkep temizler’ deyince, baskılara dayanamadı; sade bir törenle mizah edebiyatı ile yayınevine girdi.

‘Berduş Kediler Kırnavalı’ Atilla Polat’ın ilk kitabıdır.

ARKA KAPAK –

- Esas adım Karbon, ama kimyadan ziyade fiziğe ilgi duyduğumdan arkadaşlarım bana Schrödinger’in kedisi derler.

- Demek kuantum kedisisiniz. Ben de Viyola...

- Viyola güzel isim, tıpkı sahibi gibi.

- Karbon daha güzel, büyük ünlü uyumu var.

Karbon, başka uyumların peşindeydi. Viyola’nın gerdanına küçük bir dil attı, bugünü “Dünya Kedi Sevgililer Günü” ilan edelim, dedi.

Müzisyen kedi Viyola’dan Schrödinger’in kedisi Karbon’a, edebiyat öğretmeni Nusret’ten kızı Pelin’e, Antikacı Salih’ten karısı Süslü Pakize’ye, Abdo Efendi’den yeğeni Zülküf’e, Kahveci Düzgün’den gecenin karanlığında çıkıp gelen Çöpçü Kadın’a bir imgeler alfabesi Berduş Kediler Kırnavalı.   

 Antikacı Salih’in Hitit kralı Şuppiluliuma hakkında var olan mitolojik bir öyküden esinlenerek yarattığı kurgusunun peşinden, İstanbul’dan Elazığ’a ve Diyarbakır’a giden anlatıcının masal mı gerçek mi olduğu anlaşılamayan yolculuğuna tanık olacaksınız.

“Atilla Polat, ilk kitabı Berduş Kediler Kırnavalı’nda olaylara, olgulara kedi çevikliği ve zarafetiyle tırmık atıyor; günlük hayattan felsefeye, edebiyattan tarihe, akla gelebilecek çeşitli alanları imge sarmallarından geçirerek kurcalıyor.” Nursel Duruel.

*** Sanırım yazarın kalemini tanımak için yanlış bir tercih oldu bu kitap. Bazı bölümlerinde midemi bulandırdı diyebilirim. Ama kitabın ismi için şimdi olsa yine alırım ^-^

BİR KARA KEDİ İÇİN BLUES

Yazarı: Boris Vian

Çeviren: Anıl Karol

Yayın Hakları: Marjinal Kitap

-  1. Baskı: Nisan 2012

-   110sayfa

Kitaptan Alıntılar;

        * Yol büyük bir hızla kendini tekerleklerin etrafına sardı.

        Yazım-Basım Hataları-

* Sf/46

Düz borudan çıkardığım payı hatırladım be tek kelime etmedim.

* Sf/85

Peter Gna bardağındaa bir kanca buldu ve ...

* Sf/99

Karanlığa dalı, tökezledi ve duvara çarptı.

                                         Okuduğum tarih:29 Kasım 2012

Yazar Hakkında Bilgi= ( d.10 Mart 1920 - ö.23 Haziran 1959) Fransız yazar, şair, müzisyen, şarkıcı, gazeteci, senarist, oyuncu, eleştirmen, çevirmen ve maden mühendisi. Vernon Sullivan takma adıyla da yazdı. Daha çok yazdığı roman ve tiyatro oyunları ile tanınır.

10 Mart 1920’de Paris yakınlarındaki Ville d’Avray’da doğdu. Beş yaşında okuma yazma öğrendi. Hayatı boyunca yaşadığı kalp rahatsızlıkları ilk olarak on iki yaşında başlamıştır. Yine bu yaşlarda tifoya yakalandı.

İlk romanında Fransız bürokrasisini eleştirdi. 17 yaşında trompetle tanıştı. Versailles Lisesi'nde felsefe ve matematik dallarında çok başarılıdır. 1940’ta tanıştığı Michélle Leglise ile bir yıl sonra evlendi. 1942 yılında Maden Mühendisliği dalında üniversite diploması aldı; "Office Professionel des Industries et des Commerces du Papier et du Carton" adlı firmada çalışmaya başladı. 1947'de görevine son verilinceye kadar iki kitap yazmış, daha sonra da çevirilerle geçinmiştir. 1946 yılında en tanınmış üç romanını olan Günlerin Köpüğü (L'Écume des jours), Mezarlarınıza Tüküreceğim (J'irai cracher sur vos tombes) ve Pekin'de Sonbahar'ı (L'Automne à Pékin) yazdığında, henüz 26 yaşındaydı. Alfred Jarry'nin geliştirdiği patafizik felsefeye bağlı bir tarzda yazdı.

Mezarlarınıza Tüküreceğim adlı kitabını "Vernon Sullivan" takma adıyla yazdı. Roman, Afrika kökenli ABD vatandaşı Anderson'ın erkek kardeşinin linç edilerek öldürülmesiyle başlar. Roman kahramanı Anderson, intikamını beyaz kızlara tecavüz ederek alır ve yakalanıp asılır. Kitap yasaklanmadan önce 100.000 adet satmış, Vian ise 100.000 frank para cezasına çarptırılmıştır. Yürek Söken (L'Arrache-cœur) adlı roman en son romanıdır. Bu kitabından sonra Vian müzikle daha çok ilgilenmeye başladı. Kardeşleri Alain Vian ve Léilo Vian ile birlikte Fransız caz topluluğu Claude Abadie'ye girdi. Claude Luter ile birlikte çalıştı. Jazz Hot, Jazz News gibi dergilerde modern cazın Fransa'da kabul görmesi konusunda yazılar yazmıştır. Sadece cazla değil, Bertolt Brecht'in şiirlerinden uyarlamalar ve rock ile de ilgilenmiştir. Evliliği 1952'de sona erdi; 2 yıl sonra İsviçreli dansçı Ursula Kübler'le evlenmiştir.

1954'te Cezayir Savaşı'nı ve bir barışseveri konu edinen Asker Kaçağı (Le Déserteur) adlı şarkısı büyük yankı uyandırdı. Binlerce satışa rağmen Fransız vatanseverlerinin öfkesi üzerine şarkı yasaklanmıştır. Tiyatro oyunlarında avangart tarzla absürt tarzı harmandı. Herkes Av (L'Équarissage pour tous) olarak bilinen oyununda Normandiya Çıkarması sırasında bir ailenin yaşadığı gülünçevlilik sorunlarını anlatır. İmparatorluk Kuranlar ya da Schmurz (Les Bâtisseurs d'Empire ou le Schmurz) adlı oyununda ise kapitalist bir ailenin, yeni bir apartman dairesine taşınması ve burayı istila etmesi konu edilir. Bu oyun, 1962'de İngiltere'de, 1968'de New York'ta, Vian'ın ölümünden yedi yıl sonra da Fransa'da sahnelenmiştir. Gerçekçiliğe şiddetle karşı çıkan Vian, varoluşçuluğu(egzistanyalizm) benimsedi.

Filmlerde küçük rollerde oynayan ve senaryo yazan Vian, 23 Haziran 1959 günü Mezarlarınıza Tüküreceğim adlı romanından uyarlanan filmin galasında, Cinéma Marbeuf’te kalp krizi geçirdi ve kaldırıldığı hastanede hayatını kaybetti. Ölümü uzun süredir mağruz kaldığı kalp atışı düzensizliğine bağlanmıştır.

Bazı sözleri 

" Sadece iki şey vardır; güzel kızlarla aşk, her şekilde aşk; bir de New Orleans veya Duke Ellington'ın müziği. Geri kalan her şey gitmeli, çünkü geri kalan her şey çirkindir... " - Boris Vian

" Eğer bir kadını elde etmek, bir kadeh cini ya da bir paket Gauloise sigarasını elde etmek kadar kolay olsaydı ve onun, alkol ve sigara gibi, kirli ve mide bulandırıcı bir odaya tıkılmaya zorlanmaksızın açık havada tadına bakma özgürlüğümüz; alkolizm ve nikotin zehirlenmesi çarçabuk ortadan kalkar ya da en azından makul ölçülere inerdi... " - Boris Vian

" Bu saatten sonra sende fırtına kopsa bende yaprak oynamaz. " - " Boris Vian"

Eserleri 

Edebiyat 

Boris Vian Adıyla: Günlerin Köpüğü (1946, Roman), Mezarlarınıza Tüküreceğim (1946, Roman), Pekin'de Sonbahar (1946, Roman), Karıncalar (1946,Öykü), Buzlaşmış Ezgiler, Gebermek İstemiyorum (1946, Şiir), Kurt Adam (1946, Öykü), Yürek Söken (1954, Roman)

Vernon Sullivan Adıyla: Mezarlarınıza Tüküreceğim (1946, Roman), Ölülerin Derisi Hep Birbirine Benzer (1947, Roman), Ve Bütün Çirkinler , Öldürülecek (1947, Roman), Çıtırlar Farkında Değil (1949, Roman), Kırmızı Ot (1950, Roman)

Tiyatro: Kasaplığın Elkitabı, İmparatorluk Kuranlar ya da Schmurz (1950), Mesleklerin Sonuncusu (1950), Medusa Başı (1951), Generallerin Beş Çayı (1959)

Müzik: Asker Kaçağı(1955)

Sinema:  Güzel Çağ, Madam ve Ay Işığı, Notre Dame de Paris, Tehlikeli İlişkiler, Cezayir Soykırımı

ARKA KAPAK –

 Boris Vian tarafından bizzat derlenmiş bu on öyküde Vian; duygu, arzu, hayal gücü, sevgi ve saygısızlığı bir araya getirir.

*** Pek ısınamadan okudum ve bitti...

NE KİTAPSIZ NE KEDİSİZ

Yazarı: Bilge KARASU

Yayın Hakları: Metis Yayınları

(www.metiskitap.com)

-  İlk Basım: Mayıs 1994

- Yedinci Basım: Mayıs 2010

-   94 sayfa

Kitaptan Alıntılar;

        * 24 Temmuz 1987 günü Milliyet gazetesini görenler ne düşündüler, ne yaptılar, ne yapacaklar?

(Bursa’da ‘sokak’ kedileriyle köpeklerinin ‘ortadan kaldırıldığı’ haber veriliyordu.)

         Bursa’da 1747 köpek ile kedinin (ister uyuşturulmuş ister uyuşturulmamış olsun) fırına atılarak yakılması, gazetenin dediği gibi, ‘vahşet’tir. Bunu, halkın sağlığını korumak gerekçesiyle, ‘içleri sızlayarak’ yapmış (yaptırmış) olanların düşünce düzeyi konusunda aydınlanıyoruz ama bu aydınlanışımız, iyi niyetlerle işlenebilecek kıyımlar konusunda da bizi uyarmazsa, bize yazık olur. ‘Birçok kişi’nin bu çalışmaları desteklemiş olması –aferin onlara!- işlenen suçu hafifletmez, yaygınlaştırır.

Kuduz korkunç bir hastalık. İnsanlar için de, kediler köpekler için de. Hastalığın en göze çarpan, en görünür ileticisi olmak, hoşlarına gittiğinden değildir bu hayvanların. Kuduz bir insanda baş gösterince yapılan, o insanın ölümünü beklemektir. Kudurmuş olduğu anlaşılan hayvan öldürülür. Hayvana iyilik edildiği bile söylenilebilir bu durumda. Ama hayvanların rasgele öldürülmesi, bir ‘vicdan’ hatta bir ‘sevgisizlik, sevgi yokluğu’ sorunu olmadan önce, bir ‘canlılar dengesi’ sorunudur. Bu da, en çok insanı ilgilendirir.

‘Vicdan’ sorunu ancak can denen şeye saygı duyulmasıyla ortaya çıkabilir. (Elbette kendi canımızdan değil, başkalarının canından söz ediyoruz burada.) Sevgi ise, ısmarlama olmaz, yaşayarak öğretilecek / öğrenilecek bir şeydir sevgi.

‘Gerekli’ görülmüş bir can alma işini elden geldiğince acı vermeden yapmanın yolu aranmış mı ki? Gömme sorun yaratıyorsa (öyle ya, 1747 hayvan için kazdırılacak çukurlar büyük olacaktır, zahmete girilecektir) hayvanların ölmesinden sonra onları yakma yoluna gidilebilir. Öldürten kişi, ‘insani açıdan bakarsak karşıyım’ dediği ‘olaya’ hayvani açıdan bakmayı denemeyeceğine göre, ‘içinin de sızladığını’ söylediğine göre, hele, kendini, kendi duygularını aşan ödevi yetirmekte olduğunu da belirttiğine göre, yapılacak, söylenecek bir

şey kalmamakta mıdır artık?

         Bir ‘insanlık’ belirtisi, olsa olsa ‘yakıyorum ama önce uyuşturuyorum’ denmiş olmasında görülebilir. (‘İstesek onu da yapmayız ya… İnsanız ne de olsa…’) Gelgelelim, uyuşturmak, diri diri yakılan bir memeliyi (amaç buysa) acı çekmekten ne kadar korur? Pek iyi bildiğimiz bir şey olmasa gerek… ‘Acı çığlıklar’ (haberi veren gazetecinin kullandığı deyim) işitildiğine göre ‘uyuşturma’ denen iş, yararını, ancak fırının dışındakilere sağlıyor besbelli

Neresinden bakılırsa ürkütücü, tiksinç bir iş bu.

                                  Okuduğum tarih: 30 Kasım 2012

Yazar Hakkında Bilgi= Bilge Karasu (1930, İstanbul - 13 Temmuz, 1995), Türk yazardır.

Öykücü, romancı ve denemeci Bilge Karasu 1930'da İstanbul'da dünyaya geldi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü'nde öğrenim gördü. Ankara radyosu dış yayınlar servisinde çalıştı. 1963 yılında, Rockfeller bursuyla gittiği Avrupa'dan dönerek çevirmenliğe başladı. Ölümüne kadar Hacettepe Üniversitesi' nde uzman olarak çalıştı. 14 Temmuz 1995'de pankreas kanser tedavisi sürerken Hacettepe Üniversitesi Hastanesi'nde öldü.

Bilge Karasu, bireyin sorunlarına ağırlık veren, onun günlük hayatındaki açmazlarını işleyen bir yazardır. Her insanın hayatında en az birkaç kere kafasından geçirdiği ya da yaşadığı (sevgi, dostluk, yalnızlık, tutku, inanç/inançsızlık, korku ve ölüm gibi) kavramları imgesel bir dille anlatır. Yazar günlük hayattan bahsettiği için, okuyucu hikâyedeki kahramanda ya da kişilerde kendinden parçalar bulur. Böylece kullanılan imgeleri de rahatlıkla bilinçaltında kendi yaşamına göre şekillendirip yorumlar, hikâyeyle okur arasında bir bağ oluşur. Çünkü Karasu, insanla/insanüstüyü, olağanla/olağanüstüyü yapaylığa düşmeden, metnin doğal akışı/hayatın da kurgusal akışı içinde verir[1] Okurun hayal gücünü bir noktaya kadar özgür bırakır. Karasu kelimelerini özenle seçer. Dili işlenmiş, üzerinde çok çalışılmış, oynanmış bir dildir. Kullandığı arı Türkçe başka yazarlarda yapay ve zorlama dururken, onun metinlerinde hoş bir tat bırakır. Çünkü ritm düşünülerek, ses düşünülerek, görsellik düşünülerek kurulmuş, kurgulanmış, kusursuz olması istenmiş bir dille yazılmıştır.

Türkçe edebiyatın en özgün kalemlerinden biri olan Karasu "Gece" adlı kitabıyla Amerika'da verilen "Pegasus Ödülü"nü kazanan tek Türk yazardır; bu ödülle birlikte kitapları İngilizceye çevrilmiş ve ABD'nin çeşitli üniversitelerinde romanı Türk edebiyatı üzerine konferanslar vermiştir. Aynı zamanda felsefeci yanı olan Karasu, metinlerinde felsefi sorunları işlemiş, ya da onun metinleri felsefi incelemenin konusu olarak görülmüştür.Postmodern romanın Türkiye'deki önemli isimleri arasında değerlendirilmektedir.

ARKA KAPAK –

"Ona bakıyorum. Susuyor. Önüne bakıyor. Çocukluğundan beri bu oyunu oynar: Gözetlenme oyununu.

Önceleri belki bir suçluluk duygusuydu bu: Kendisine dikilen göz Tanrının, anasının, büyüklerden birinin, sevmediği birinin gözü olur, kınardı o anda yaptığını. Adı konmadan yaşanırdı bu suçluluk. Şimdi ise gerçekten bir oyun: kimi dakikayı, 'bakan, gören varmış gibi yaşamak'... Karasu kendi kendinden birşeyler anlatır, gözetlenme oyunu da o sıra oynanır. Bakan göz o anlatılanı dinlemektedir. Nasıl gözse!..

İşte bundan ötürü bakıyorum ona, baktığımı biliyor, susuyor, önüne bakıyor. Ne düşündüğünü bildiğimi biliyor."

*** Melisa Gürpınar'ın 'Salkımsöğütlerin Gölgesinde' kitabıyla başlayan okuma keyfim 'Ada Şiirleri' ile aynı güzellikte devam etti.

ADA ŞİİRLERİ

Yazarı: Melisa GÜRPINAR

Yayın Hakları: Can Yayınları

(www.canyayinlari.com)

-  1.Basım: 2003

-   115 sayfa

Kitaptan Alıntılar;

       * Kırık bir testiye benzer

hayatım,

bin yerinden yapıştırmazsam eğer

sözcüklerle,

boşa akar acılarım

uçsuz bucaksız maviliklere.

Ey okur,

ne olur aramızda kalsın

anlattıklarım,

Ve dostumsan benim,

kitabımın kapısını

içerden çal ki

anlaşılmasın kağıttan bir kayıkla

her gün biraz daha

karalardan uzaklaştığım.

        * Dalgaların her mevsim götürüp getirdiği

kumdan bir kolye de olmalı

çıplak boynunda.

* Arasam da bulamıyorum

şeytanminarelerinin

arasına karışmış günleri,

gün eskilerini daha doğrusu.

Bir ayak izi bile yok kumsalda.

Hiçbir şey dönmüyor ki geriye

dönsün geçmişin esintileri.

Vapuru kovalayan

martıların gölgesi gibi,

durgun suları incitmeden

süzülüp gitmişler ötelere belli ki.

* Benimle

benim arama

bir deniz gibi yerleşen

yalnızlığa

şiir ile her dokunduğumda

sözcükler yakamozlanıyorsa,

orada bir aşk

vardır mutlaka.

* Anımsar mısın acaba

tek bir soluk gibi

nasıl da yansımıştı

gölgemiz,

aynı aynanın buğusuna.

Ve sonra nasıl dökülmüştü

yüzümüzdeki sır,

büyü bozulmuş,

yalan ülkesinin

baykuş gözlü perisi

ötüp durmuştu

sabaha kadar çatıda.

         * Aşk uzaklarda

ıssız bir adada

uyuyordur belki

gecenin lacivert kollarında

* Eğer zamanımız olsaydı

sevgilim,

çölleşen yüreğimize

bir sıcak yel estirirdik

sarısabır çiçeklerinin ikliminden

ve yarın için

bir umut çakardı

bulutlu gözlerimizde

hiç gecikmeden gene.

* Ben hiçbir zaman

iki odalı bir evin

kapısından içeri

iğne oyalı düşlerimle

giremedim,

hiçbir yaz öğlesinde

dallarını bana doğru eğen

bir gülibrişim ağacıyla

göz göze gelemedim dersem,

inan bana sevgilim.

Hiç olmadı,

çocukça bir neşeyle

rüzgarda uçuşan

dantelden perdelerim.

Kış uykusundan yeni uyanmış

bir sürüngen kadar

saldırgandı çünkü

hayat.

Öyle soğuktu ki bakışları,

anlatsam ürperirsin.

Kayalara benzerdi

sivri dişleri

ve kahırlar saçarak

kovalardı beni

soluk soluğa her mevsim.

* Harflerden çiçekler

ekeyim de

avunsun ruhum diye

yalancı bahçelerle.

Bir yaz göğü kadar

boş ve beyaz kağıtlar…

* Şarkıların içine sakladığı

hayatından,

tarihin yasıydı

ona kalan.

 * Leyleklerin gidişini

ve dönüşünü izlerdi kadınlar,

payını istercesine

gökteki özgürlükten.

  

* Ansızın kopup gider içinizden

başına buyruk bir yelkenli,

dünyanın

adı bilinmedik denizlerine.

* Bir şairle birlikte

geceyi geçirmiş

sözcükler kadar sarhoş

… …

* İki notalık bir şarkı tutturmuş

kürekten damlayan su,

sesindeki sitemi

kimseler anlamaz

karabataklardan başka.

* Ruhu uçmuş okyanusların

uğultusunu

bir denizkabuğu duyar

duysa duysa,

sedefsi yalnızlığıyla.

* Kayan bir yıldız bile

takılıp kalabilir

tozlu topraklı saçlarına

günün birinde.

Yazım-Basım Hatası-

 * Sf/57

Kalemın kağıda ürkerek…

                                       Okuduğum tarih: 30 Kasım 2012

*** Erin Hunter'in daha önce 'Savaşçı Kediler' kitabını okumuş ve çok sevmiştim. Burada da paylaşmıştım. Bu kitap ise bir çizgi roman. Eğlenceli ^-^

SAVAŞÇILAR

KAYIP SAVAŞÇI

Yazarı: Erin HUNTER

Yayın Hakları: Desen

Türü: Çizgi Roman

-  Birinci Basım: Nisan 2009 (3000 adet)

-   94 sayfa

ARKA KAPAK –

İkibacaklılar, savaşçı kabilelerin yuvasını yerle bir ettikten sonra Grikamçı – Şimşekboyu'nun ikinci komutanı – dostlarının kaçmasına yardımcı olmaya çalışırken yakalanır! Bir ev kedisinin şımarık yaşamına sıkışıp kalan Grikamçı, şefkatli İkibacaklı ailesinden ihtiyacı olan herşeyi alabilir, ama istediği yaşam bu değildir. Orman onu çağırmaktadır. Cesur bir ev kedisi olan Millie, kayıp dostlarını bulabilmesi için ona cesaret verir. Peki Grikamçı, kabilesine giden yolu bulabilecek midir?

                                    Okuduğum tarih: 03 Aralık 2012

*** Geçen sene Okan'ın programında duyduğumdan beri okumak istiyordum. Pişman da olmadım:)

AĞLADI ve GÖZYAŞLARINI ÖPTÜM

Yazarı: Aytuğ AKDOĞAN

Yayın Hakları: İkinci Adam Yayınları

(www.ikinciadamyayinlari.com)

-  Nisan 2012, 6. baskı

-   141 sayfa

Kitaptan Alıntılar;

        * Müzikle yaşıyorum, yazıyla öleceğim. Yüzüm, yalnızlığım benim. Hiç doğmamış gibi yerli, hiç ölmeyecekmiş gibi yabancısıyım buraların.

        

        * yabani yalnızlığım…

       

* Eylem peşindeyim ben, devrimse devrim, intiharsa ölüm.

        

* Sana kulağımı kesip yollamak istiyorum bazen.

Duy beni diye, artık.

        

        * Sahibi olduğum gürültülü bir sessizliğim var. Sık sık konuşarak sözcükleri harcamak istemiyorum.

* …, ben yanınızda ölür, gece kağıt ve kalem başında yaşarım. İnsanları severim ama yakınımda olmadıklarında.

        

        * Sigarayı bile bırakacağıma söz verdiğim gibi. Sana başlayacağım.

   

        * Olsun varsın restoranlarda tek kişilik masalar olmayıversin, sen buna inat on kişilik bir masada yapayalnız otur.

* Ölüm yaşayanlar için vardır, ona sadece bu dünya üzerinde yaşayan insanlar ölüm derler; oysa ölüler için yeni bir yaşamdır orası. Yani ölüler için bugün yaşadığımız dünya bir ölümdür.

        

        * ‘Hayatın en hüzünlü anı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır; bırak gitsin, bırak, git…’ Vladimir Mayakovski

* Özgür olabilmek için her şeyden vazgeçtin. Şimdi bir adım daha at; özgürlüğünden vazgeç; o zaman her şeyi yeniden kazandığını göreceksin.

        

        * Kendine katlanamayan en çok sosyalleşir. Halbuki insan sadece kendini anlayabilir; bu yüzden en çok kendini sever. Katiller, yazarlar, bilgeler hepsi yalnızdır.

* Hayatının geri kalanını sağır ve dilsiz taklidi yaparak geçirmek isteyen ‘Holden Caulfield’.

        

        * Karanlıkta güzelim ben, geceleri aydınlanırım.

  

^-^ KEDİLER ^-^

* İnsanları hatta kedileri bile bu denli sevemeyişimi…

* … bittiğinde de kedinin bokunu gömmesi gibi elimizdeki sigaraları katlayıp atar,…

* Bir kedi yatıyordu ılık güneşin altında ve seslendim ona ama bana gelmesine izin vermeden ben gittim yanına. Kedi suratlı çok insan görmüştüm ama insan suretiyle dolanan bir kediye ilk defa denk geliyordum. Biraz sevip sevildik beraber ve geri yukarı çıktım.  

                  Okuduğum tarih: 02 Aralık 2012