Masumiyet Müzesi - Orhan Pamuk

Kitaplar, her daim yanımda olan kadim dostlarım benim. Yeri gelir mutluluğuma, neşeme, sevincime ortak olurlar, yeri gelir buhranlarıma, üzüntülerime ilaç olurlar. Sözün özü her ruh halimde yanımda olmalarından ve beni, beynimin içine üşüşen düşüncelerden bambaşka diyarlara götürmelerinden çok memnunum.
Biliyorsunuz, teyzemi sonsuzluğa uğurladık ve cumartesi günü de son yolculuğunu yaptı. Dün ise, üzgün ama yerine kavuşmasından ötürü huzurlu, garip bir ruh haliyle dolandım durdum evde. Aslında kelimenin tam manasıyla dolandım da denemez çünkü cumartesi günü fena bir şekilde düştüm ve sol kol ve bacağımda ağrılar sürüyor.
Kısa tatilimizden önce Masumiyet Müzesi'nin son 100 sayfası kalmıştı okunacak ve dün bitirdim. 

Bu kitabı ya çok beğenenler olmuş ya da hiç hoşlanmayanlar. Ben çok uçlarda değilim ancak romanın baş kahramanlarından Kemal'in takıntılı hali beni çok fazla sıktı (- belki son zamanlarda bulunduğum ruh hali içerisinde de böyle hissetmiş olabilirim -).
443. sayfada başlayan -BAZAN- bölümünü neden bilmem çok beğendim. 
Kitapla paralel ilerleyen müzesini kurma fikri beni ilk dile getirildiğinden beri çok heyecanlandırıyordu. 28 Nisan 2012'de Masumiyet Müzesi açıldı, henüz görme fırsatım olmadı ancak sevgili Nathalie gitmiş, görmüş ve bizler için paylaşmış:) Okumak isterseniz bloguna misafir olabilirsiniz.
Ben de, Kemal'in takıntılı hallerini okurken ona sinirimden içtiğim iki sigaramın izmaritini siz müze severler için blogumda sergiliyorum:)))
Masumiyet Müzesi'nin sitesi de burada.

MASUMİYET MÜZESİ

Yazarı: Orhan PAMUK

Yayın Hakları: İletişim Yayınları

(www.iletisim.com.tr)

-         1.Baskı: İstanbul, Eylül 2008 (100.000)

-         2.Baskı: İstanbul, Eylül 2008 (100.001 – 150.000)

-         3.Baskı: İstanbul, Aralık 2008 (150.001 – 153.000) / özel ciltli baskı

-         4.Baskı: İstanbul, Eylül 2010 (153.001 – 156.000)

-         5.Baskı: İstanbul, Aralık 2010 (156.001 – 159.000)

-         6.Baskı: İstanbul, Haziran 2011 (159.001 – 162.000)

-         7.Baskı: İstanbul, Aralık 2011 (162.001 – 165.000)

-         586 sayfa

Yazar Hakkında Bilgi= Burada

Kitaptan Alıntılar;

        * Dikkat zekanın bir parçasıdır.

        * Aslında kimse, onu yaşarken hayatının en mutlu anını yaşadığını bilmez. Bazı insanlar kimi coşkulu anlarında hayatlarının o altın anını şimdi’ yaşadıklarını içtenlikle (ve sık sık) düşünebilir ya da söyleyebilirler belki, ama gene de ruhlarının bir yanıyla bu andan da güzelini, daha da mutlu olanını ileride yaşayacaklarına inanırlar.  Çünkü özellikle gençliğinde, hiç kimse bundan sonra her şeyin kötü olacağını düşünerek hayatını sürdüremeyeceği gibi, insan eğer hayatının en mutlu anını yaşadığını hayal edebilecek kadar mutluysa, geleceğin de güzel olacağını düşünerek daha iyimser olur.

        Ama hayatımızın, tıpkı bir roman gibi artık son şeklini aldığını hissettiğimiz günlerde, en mutlu anımızın hangisi olduğunu benim şimdi yaptığım gibi hissedip seçebiliriz. Yaşadığımız bütün anlar içerisinde neden bu anı seçtiğimizi açıklamak da, kendi hikayemizi bir roman gibi yeniden anlatmayı gerektirir elbette. Ama en mutlu anı işaret ettiğimizde, onun çoktan geçmişte kaldığını, bir daha gelmeyeceğini, bu yüzden bize acı verdiğini de biliriz. Bu acıyı dayanabilir kılan tek şey, o altın andan kalma bir eşyaya sahip olmaktır. Mutlu anlardan geriye kalan eşyalar, o anarlın hatıralarını, renklerini, dokunma ve görme zevklerini bize o mutluluğu yaşatan kişilerden daha sadakatle saklarlar.

               * ‘Her akıllı insan hayatın güzel bir şey olduğunu, amacının da mutlu olmak olduğunu bilir.’

          ‘ Ama sonra yalnızca aptallar mutlu olur. Nasıl izah edeceğiz bunu?’

* Mutluluğun sahile vuran dev bir dalga gibi ağır çekimle içimde büyüdüğünü, bütün geleceğime bir zafer duygusuyla vurmak üzere olduğunu derinden hissettim.

* Sanki midemden başlayarak bütün karnımda keskin asitli sıvılar birikiyordu, sanki yakıcı ve yapışkan küçük deniz yıldızları iç organlarıma yapışıyordu.

* Kesik parmağımın kanı bir türlü dinmiyordu. Kanımdaki aşk zehrinden olabilir miydi bu?

* Acımın içine iyice girdiğimde, yani küçük asit bombaları kanımın ve kemiklerimin içinde sanki havai fişekler gibi patlarken…

* … aklımın kimi zaman büyüyen, kimi zaman küçülen önemli bir parçası, sürekli ona takılmıştı ve bir matematikçi gibi söylersem, toplam acı zaten hiç azalmıyor, umutlarımın tam tersine, hala artıyordu.

* Kedi sevmeyen bir kadın zaten erkeğini mutlu edemezJ

* … tarihin ve zamanın genişliğini, kendi önemsizliğimi hatırlardım.

      Okuduğum tarih:  20 Mayıs 2012