Hayat, Bir Varmış Bir Yokmuş!

12 Temmuz benim doğum günüm. Doğum günümde Akbük, Akyaka turu yapmaya niyetlendik ve yola koyulduk. Maalesef günün gecesinde blogumda bile görüp okumanın beni mutsuz edeceği ve hayatım boyunca hatırlamak istemediğim bir trafik kazası geçirdik. Çok şükür ki Fazıl da ben de iyiyiz. Allah (c.c.) bizi korudu, demek ki daha yaşayacağımız günler varmış. 
Biz her zaman trafikte yolun hızını aşmayız. Olur da önümüze bir hayvan atlar, bir çocuk fırlar vs. hep temkinli gideriz. Yine trafik kurallarına uygun bir şekilde yolumuzda ilerlerken 140-150 km hızla gelen bir araç bize çarptı ve savurdu. İçinden zil zurna sarhoş bir adam çıktı. Sonrasını yazmak istemiyorum. Aklıma geldikçe sinirleniyor ve hırslanıyorum çünkü. 
Ana yolda olan kazada sadece bizim aracın savrulduğu alanda birkaç minik ağaç ve bitki var. Ve o bitkiler file görevi gördü ve bizim aracın duvara toslamasına mani oldu. Pek tabii Fazıl'ın soğukkanlılığı ve sürüş tecrübesi olmasaydı ben bu satırları yazamıyor olacaktım. 
Maddi hasar oluştu tabii. Henüz 1 yılını doldurmamış 1000 kilometredeki aracımıza çarptı. Bu işin maddi boyutu ama manevi boyutunun telafisi yok. Ruhen ne kadar etkilendiğimizi anlatmam mümkün değil. 
Daha fazla yazmak istemiyorum. Çünkü o geceyi, o anı ve bir kendini bilmez alkollü sürücü yüzünden yaşadıklarımızı tekrar yaşıyor gibi oluyorum.
Hayvanların yüzü suyu hürmetine bu kazanın kötü sonuçlar doğurmadan geçip gittiğine inanıyorum.
Hayat gerçekten bir varmış bir yokmuş misali...
Allah (c.c.) her şeyin hayırlısını nasip etsin.
Çok şükür...